!!! ♣ ပန္းေဗဒါ ႏွင့္ သဇင္ညွာ ♣!!!

ေႏြမိုးေျပာင္း ၊ တဖန္ေဆာင္း

ႏွင္းျမဴေဝ ၊ ရနံသင္း

ေငြသဇင္ ၊ လွအဆင္း

သင္းၾကဴရနံ

အဆင္းခ်ဳ ၊ မက္ပါလို ့

ပင္ေခါင္ယံ ၊ ေဂၚသဇင္

လွမ္းမဝင့္ႏူိင္ဘူးထင္ ။ ။

မလွမ္းသာ ၊ ပင္ယံပန္းကိုမွ


ရင္စခန္းမွာ ၊ ခိုဝင္ေမွးေစေတာ့

မိုက္ပါေပါ့ေလ ။ ။

ေမ့ေဖ်ာက္ ၊ မေျဖသာ

ေတြးေၾကာက္ကာ ၊ ေဝးခြါမုန္းေလမလား

အေျခမတူ ၊ ႏွစ္ကိုယ္ဘဝမို ့

ေနပူပူ ၊ ဘဝလမ္းမွာျဖင့္

ေျခမထူ ၊ သဇင္ညွာမင္းရယ္က

နင္းေလွ်ာက္ႏိူင္ရဲ ့လား ။ ။

အျမင့္ရယ္စံ ၊ ပင္ယံနန္းမွာလ

ခက္ညြန္ ့ျဖာယံ ၊ဝင့္ထည္တင့္ေပလွ

ျပိဳင္မမွီ ၊ စံေနပန္းေပမို ့

ျမတ္ႏူိးေသာ္ ၊ တမ္းတမွန္းေရာ္လည္း

တန္ဖိုးေနာ္ ၊ ေခ်မျဖတ္ႏိူင္ေပါ့

မိုးေခါင္ယံ ၊ ပင္ယံထက္မွာျဖင့္

ျပစ္ကင္းစြာနင္ ၊ ေနရစ္ေပေတာ့

ခ်စ္တဲ့သဇင္ညွာ ။ ။

ေနေလေပါ့ ၊ သဇင္ညွာ

ေမာင့္ဘဝလည္း ၊ ေဗဒါပမာ

ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ

ေပါခ်င္တိုင္းေပါ

ဘယ္ေသာင္ ၊ ဘယ္ကမ္း

ဘယ္စခန္းမွာလ

လွဳိင္းပုတ္ကာျဖင့္ ၊ တင္က်န္ရစ္ေလမလဲ

ပန္းေဗဒါ ႏွင့္ သဇင္ညွာ

ေနေလေပါ့ ကမာၻျခားပါဘိ

အျမင့္ရယ္စံ ၊ ပင္ယံနန္းမွာလ

တင့္တယ္စြာနင္ ၊ ေနရစ္ေပေတာ့

ခ်စ္တဲ့သဇင္ညွာ ။ ။

12:35:08AM

1.7. 2011

ကဗ်ာ ခ်စ္သူ

@ Neon Poemchitthu